بررسی درک پرستاران بخش های مراقبت ویژه نسبت به مراقبت بیهوده

: توسعه ی روز افزون علوم پزشکی و بهداشتی فرصت بیشتری را برای ادامه ی زندگی در اختیار بیماران قرار داده است. در این میان افزایش بدون کیفیت طول عمر بیمارانی که در مرحله ی انتهایی زندگی قرار دارند، ارائه دهندگان مراقبت از جمله پرستاران را با چالش هایی در زمینه ی نجات بخش بودن یا بیهوده بودن مراقبت ارائه شده مواجه ساخته است. این پژوهش با هدف تعیین درک پرستاران بخش های مراقبت ویژه نسبت به مراقبت بیهوده صورت گرفته است. روش کار: مطالعه ی حاضر پژوهش توصیفی- مقطعی بوده که بر روی 170 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه ی بیمارستان های استان خراسان جنوبی در سال 1393 انجام شده است. پرستاران مورد پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته 17 سوالی (از نظر تکرار و شدت) جمع آوری شده و توسط نرم افزار spss نسخه ی 16 و آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و فراوانی نسبی) و تحلیلی (تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که میانگین نمره ی درک پرستاران نسبت به مراقبت بیهوده در بعد شدت (46/0±2/3) و در بعد تکرار (2/1 ±7/3 ( بوده است. بین میانگین نمره ی مراقبت بیهوده با سن، تعداد سال های خدمت و نوع بخش رابطه ی معنا داری به دست آمد (05/0p<). نتیجه گیری: سطح متوسط درک پرستاران از مراقبت بیهوده، لزوم توجه و برنامه ریزی در زمینه ی آشناسازی پرستاران با این پدیده و علل پیدایش آن و هم چنین ارائه ی آموزش هایی را در زمینه ی استفاده از مکانیزم های سازگاری در جهت کاهش عوارض طلب می نماید.